นี่แหละ . . . คนโง่ ที่รักเธออย่างโงหัวไม่ขึ้น ทุ่มเททุ่มใจ ทุกวันคืน ผลตอบแทนกลับขมขื่นปวดร้าวใจ เธอมันคนฉลาดส่วนฉันก็ฉลาดน้อยไปหน่อยใช่ไหม ฉันเห็นเธอมีค่าแต่ค่าของฉันเธอไม่มีเลยในจิตใจ กว่าจะรู้ก็สายเกินไปเกินกว่าจะดึงหัวใจกลับมาทัน คนที่เธอรักคนนั้น ปล่อยให้เธอเหงาในวันนี้ กี่ครั้งที่เธอร้องไห้ เขาไม่ไยดี ความรักที่เธอมีก็เหมือนฉันที่ภักดีในหัวใจ คนที่รักเธอคนนี้ เป็นได้แค่คนหวังดีใช่ไหม เธอไม่เคยเหลียวแลแม้เสี้ยวใจ แต่ฉันก็ยังรักเธอต่อไปแม้ต้องใช้กำลังใจอย่างหนัก คนที่เธอรัก กับคนที่รักเธอ หากยังพลั้งเผลอ เลือกคนที่เธอรัก เรื่องราวต่อไปคงเดาได้โดยประจักษ์ ร้องไห้เพราะคนที่เธอรัก ซบบนตักคนที่รักเธอ ไม่ใช่ฉันเลยที่ทิ้งคุณ ต้นเหตุของความว้าวุ่นในรักช้ำ ทบทวนดู ให้แน่ใจว่าใครทำ จำเป็นด้วยหรือว่า คนใจดำคือคนอำลา เมื่อทุกคืนวันของเราคือการโกหก คุณทำเหมือนฉันเป็นตัวตลกที่ไม่มีค่า นอกใจกับคนที่คุณบอกรักหักหลังกันเรื่อยมา ฉันผิดด้วยหรือที่ขอจากลา เพราะความไร้ค่าของสายตาที่เธอมอง ลาแล้ว . . . ลาไกลไปลับ ไม่ขอหวนกลับ รักเธอหน แม้จะช้ำใจเพราะถูกตราหน้าว่าเป็นคน ที่ใจสับสนก็ยินยอม
เรื่อง: จากใจ . . . ให้ใครคนนั้น 
Fri Jul 11, 2008 11:36 am
